کد مطلب:28267 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:133
1400. أنساب الأشراف: علی علیه السلام، فرستاده ای را نزد زیاد روانه ساخت تا آنچه از مالیات ها نزد او جمع شده، باز ستاند. زیاد، آنچه نزدش بود، همراهِ فرستاده كرد و به وی گفت: كُردها مالیات ها را نابود كرده اند و من با آنها مدارا می كنم. این مطلب را به امیرمؤمنان اعلام مكن كه گمان كند كوتاهی از من بوده است. فرستاده آمد و سخن زیاد را به علی علیه السلام رساند. او به زیاد نوشت: «فرستاده ام خبر داد آنچه را درباره كُردها به وی گفتی و این كه آن را از من كتمان كرده ای. تو خود به نیكی می دانی كه آن را به وی نگفتی، مگر از آن رو كه به من برسانی و من سوگند می خورم به خداوند عز و جل، سوگند راستین، كه اگر به من خبر رسد كه در ثروت مسلمانان خیانت كرده ای، كم یا زیاد، چنان بر تو سخت بگیرم كه تو را اندكْ مال كند و بارِ هزینه عیال بر دوشت سنگینی كند و خوار و پریشانْ حال شوی. والسلام![2]. 1401. امام علی علیه السلام - در نامه اش به زیاد كه فرماندار وی در فارس بود -: پس از حمد و سپاس خداوند؛ به درستی كه فرستاده ام خبری شگفت انگیز به من داد. گمان كرده كه مطلبی را با او در میان گذاشته ای كه میان تو و او باشد كه: «كُردها بر تو شوریده اند و بسیاری از مالیات ها را از میان برده اند» و به وی گفته ای كه این مطلب را به امیرمؤمنان اعلام مكن. ای زیاد! به خدا سوگند یاد می كنم كه تو دروغگویی، و اگر مالیات ها را نفرستی، چنان بر تو سخت بگیرم كه تو را اندكْ مال كند و بارِ هزینه عیال بر دوشت سنگینی كند و خوار و پریشانْ حال شوی، مگر آنچه از مال خراج از میان رفته، برعهده گیری.[3]. ر. ك: ج 12، ص 124 (زیاد بن أبیه).
1399. امام علی علیه السلام - از نامه اش به زیاد بن ابیه -: به خدا سوگند یاد می كنم، سوگندی راستین، كه اگر به من خبر رسد كه در ثروت مسلمانان خیانت كرده ای، كم یا زیاد، چنان بر تو سخت بگیرم كه تو را اندكْ مال كند، و بارِ هزینه عیال بر دوشت سنگینی كند و خوار و پریشانْ حال شوی. والسلام![1].